Skortur á eistum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 14. nóvember 2011 06:00 Víða um Spán standa auðar byggingar sem minnisvarði um gullæðið í byggingageiranum. Einn stærsti og aumkunarverðasti minnisvarðinn stendur við sjávarsíðuna í Almeríu, en það er hótelbygging mikil með einum 411 herbergjum sem safna nú salti. Það skortir ekki aðeins pening til að koma hótelinu á koppinn heldur ráku fjárfestar sig hastarlega á nokkuð sem kallað er lög. Þau komu sér afar illa fyrir margan siðleysingjann sem byggja vildi á spænskri strönd. Þannig vill til að byggingin er reist í þjóðgarði og þar að auki mun nær sjó en lög gera ráð fyrir. Samt stendur hún enn eins og draugahöll í annars óspilltri náttúrunni. En af hverju er þetta gímald ekki rifið niður eins og gera á við glæpaverk? Jú, það skortir eistu, eða þannig komast Spánverjar jafnan að orði þegar talað er um kjarkleysi (og skiptir þá engu hvort karlar eða konur eiga í hlut). Er það ekki einmitt þessi skortur, frekar en skortur á peningum, sem heldur okkur með Grettistaki í kreppunni? Ég held nefnilega að ólöglegu gengislánin, ólöglegu bankagjörningarnir og óréttlát niðurfelling lána umsvifamestu fyrirtækjanna kalli á að meinsemdir kerfisins verði rifnar upp frá rótum. En það þarf hreðjar til, eins og Spánverjinn myndi segja, og þar liggur hundurinn grafinn. Á meðan er allt látið standa og grotna og óhjákvæmilegu falli þess frestað. Við lifum nefnilega á tímum þar sem einungis debet og kredit eru látin etja kappi. Davíð og Golíat fá hins vegar aldrei að takast á, sama hversu íþyngjandi risinn verður. Þetta er sú tilfinning sem grípur mig, ég segi ekki hreðjataki, þegar ég sé El Algarrobicio hótelbygginguna gína mót ólgandi hafi við sjávarsíðuna í þjóðgarðinum Capo del Gata í Almeríu, einu fallegasta svæði Spánar. En það þýðir ekki að vera endalaust með eitthvert svartagallsraus þótt hart sé í ári, óréttlætið mikið og ekkert ljós sjáanlegt við gangaopið hér syðra. Hægt er að líta annað sér til hughreystingar. Það blés, til dæmis, ekki byrlega í Eistlandi árið 2008 þegar kreppan skall á með miklum brestum. Nú er hins vegar um átta prósenta hagvöxtur þar. Ég þekki reyndar ekki vel til þessarar þjóðar en þetta er nóg til að segja mér að það er greinilega hægt að komast úr viðjum kreppunnar þar sem nóg er af Eistum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Samfélag án Pírata Lenya Rún Taha Karim Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Ég á ‘etta, ég má ‘etta Jón Ármann Steinsson Skoðun
Víða um Spán standa auðar byggingar sem minnisvarði um gullæðið í byggingageiranum. Einn stærsti og aumkunarverðasti minnisvarðinn stendur við sjávarsíðuna í Almeríu, en það er hótelbygging mikil með einum 411 herbergjum sem safna nú salti. Það skortir ekki aðeins pening til að koma hótelinu á koppinn heldur ráku fjárfestar sig hastarlega á nokkuð sem kallað er lög. Þau komu sér afar illa fyrir margan siðleysingjann sem byggja vildi á spænskri strönd. Þannig vill til að byggingin er reist í þjóðgarði og þar að auki mun nær sjó en lög gera ráð fyrir. Samt stendur hún enn eins og draugahöll í annars óspilltri náttúrunni. En af hverju er þetta gímald ekki rifið niður eins og gera á við glæpaverk? Jú, það skortir eistu, eða þannig komast Spánverjar jafnan að orði þegar talað er um kjarkleysi (og skiptir þá engu hvort karlar eða konur eiga í hlut). Er það ekki einmitt þessi skortur, frekar en skortur á peningum, sem heldur okkur með Grettistaki í kreppunni? Ég held nefnilega að ólöglegu gengislánin, ólöglegu bankagjörningarnir og óréttlát niðurfelling lána umsvifamestu fyrirtækjanna kalli á að meinsemdir kerfisins verði rifnar upp frá rótum. En það þarf hreðjar til, eins og Spánverjinn myndi segja, og þar liggur hundurinn grafinn. Á meðan er allt látið standa og grotna og óhjákvæmilegu falli þess frestað. Við lifum nefnilega á tímum þar sem einungis debet og kredit eru látin etja kappi. Davíð og Golíat fá hins vegar aldrei að takast á, sama hversu íþyngjandi risinn verður. Þetta er sú tilfinning sem grípur mig, ég segi ekki hreðjataki, þegar ég sé El Algarrobicio hótelbygginguna gína mót ólgandi hafi við sjávarsíðuna í þjóðgarðinum Capo del Gata í Almeríu, einu fallegasta svæði Spánar. En það þýðir ekki að vera endalaust með eitthvert svartagallsraus þótt hart sé í ári, óréttlætið mikið og ekkert ljós sjáanlegt við gangaopið hér syðra. Hægt er að líta annað sér til hughreystingar. Það blés, til dæmis, ekki byrlega í Eistlandi árið 2008 þegar kreppan skall á með miklum brestum. Nú er hins vegar um átta prósenta hagvöxtur þar. Ég þekki reyndar ekki vel til þessarar þjóðar en þetta er nóg til að segja mér að það er greinilega hægt að komast úr viðjum kreppunnar þar sem nóg er af Eistum.