Hættum ekki fyrr en allir Ís­lendingar eru orðnir til­lits­samir

Nýju endurhönnuðu og sér merktu vestin eru gjöf frá Hopp Reykjavík en þeim er ætlað að vekja enn meiri athygli á hundunum og minna almenning um leið á að trufla ekki einbeitingu þeirra við vinnu sína. Öll utanaðkomandi samskipti geta beint athygli hundanna frá notandanum og umhverfinu í kringum hann sem geta verið ruglandi fyrir báða.

Byrjaði allt með tölvupósti

Upphafið að samstarfsverkefninu á sér skemmtilega sögu og er gott dæmi um það hvernig fyrirtæki geta brugðist rétt og jákvætt við utanaðkomandi athugasemdum segja þeir Júlíus Birgir Jóhannsson og Þorkell Jóhann Steindal sem báðir starfa hjá Sjónstöðinni sem er þjónustu- og þekkingarmiðstöð fyrir blinda, sjónskerta og einstaklinga með samþætta sjón- og heyrnarskerðingu.

„Ég hlustaði á viðtal við Sæunni Ósk Unnsteinsdóttur, framkvæmdastjóra Hopp, þar sem hún kom inn á að ákveðin menningarbreyting væri nauðsynleg til að bæta umgengni notenda Hopp skúta svo skúturnar væru ekki að trufla gangandi fólk,“ segir Júlíus. „En svona breyting á menningu tekur allt of langar tíma að mínu mati og ég vildi sjá skjótari breytingar enda er ég lögblindur, með samþætta sjón og heyrnarskerðingu og þarf á aðstoð leiðsöguhunds að halda dagsdaglega. Illa lagðar rafskútur og rafhlaupahjól geta líka truflað verulega daglegt líf fjölda hópa í samfélaginu, til dæmis aldraða, fólk með barnavagna, hjólreiðafólk og fólk með alls kyns skerðingar.“

Hann ákvað því að senda Sæunni tölvupóst frá sínu persónulega netfangi þar sem hann viðraði skoðanir sínar. Honum til mikillar undrunar svaraði Sæunn nær samstundis þar sem hún tók vel í athugasemdir hans. Við tóku opinská og góð samskipti þar til Júlíus upplýsti hana hvar hann starfaði. „Þá sagði hún strax: Eigum við ekki að gera eitthvað jákvætt saman? Það leist mér auðvitað strax vel á enda sá ég strax að samvinna við Hopp væri nauðsynlegt og skynsamlegt skref í því að vekja fólk til umhugsunar.“

Góð stemning á fundum

Úr varð að starfsfólk Hopps og Sjónstöðvarinnar hittust og þar kom Þorkell, eða Keli eins og hann er alltaf kallaður, inn í verkefnið en hann er formaður leiðsöguhundadeildarinnar. „Hópurinn sá strax að ekki væri vænlegt til árangurs að ræða bann eða strangar reglur,“ segir Keli. „Fyrst og fremst þarf vitundarvakningu í stað þess að skamma fólk. Fljótlega kom því sú hugmynd fram að virkja krútt „faktorinn“ í leiðsöguhundunum til að hjálpa til að vekja athygli á þessu máli. Ég verð að hrósa starfsfólk Hopps sem hefur frá fyrsta fundi hlustað vel á óskir okkar og aldrei tekið ákvarðanir án þess að bera undir okkur. Blindum og sjónskertum hefur aldrei verið teflt fram sem einhverjum greyjum eða fórnarlömbum í þessari umræðu enda lifum við öll í sama þjóðfélagi og eru eins misjöfn eins og við erum mörg og þurfum að lifa saman.“

Júlíus tekur undir orða Kela og segir að það hafi verið mjög gaman að vinna með starfsfólki Hopps, sérstaklega Sæunni. „Það er alltaf mjög góð stemning á þessum fundum okkar. Hopp er lítið að velta fyrir sér kostnaði heldur er frekar verið að einblína á lausnir.“

Keli grípur boltann brosandi á lofti. „Ef við hefðum vitað það fyrr hefðum við kannski beðið um beisli úr gulli fyrir hundana en það er víst of seint. Við hugsum kannski betur út í þetta í næsta verkefni.“

Engin skítaredding

Þeir félagar eru sammála um að spennandi tímar séu fram undan í samstarfinu. „Það eru margar hugmyndir á lofti og við finnum bara fyrir mikilli jákvæðni hjá Hopp. Í okkar augum er augljóst að Hopp lítur ekki á þetta samstarf sem einhverja skítareddingu til að þagga niður neikvæða umfjöllun í fjölmiðlum eða leiðindi á netinu. Þvert á móti finnum við fyrir einlægum vilja til að stuðla að þessari samfélagsbreytingu og um leið vilja til að vera saman í vinningsliðinu.“

Þeir ítreka að lokum að samstarfið snúist ekki um að búa til einstaklinga sem leggja Hopp hjólum almennilega. „Við viljum frekar reyna að gera einstaklinga tillitssamari. Og við hættum ekki fyrr en allir Íslendingar eru orðnir tillitssamir. Einhvers staðar þarf að byrja og nú er þetta byrjað.“